Pieniążek (Odrowąż-Pieniążek) Karol (1850–1900), adwokat, wiceprezydent m. Krakowa. Ur. 20 I w Trzetrzewinie w pow. nowosądeckim, był synem Czesława, inżyniera budowy dróg i mostów, autora prac w tej dziedzinie, właściciela ziemskiego, i Amalii z Duninów Rzuchowskich. Ojciec, oficer artylerii, uczestniczył w powstaniu listopadowym i styczniowym. P. początkowo kształcił się w II Gimnazjum w Warszawie, a następnie w Gimnazjum Św. Anny w Krakowie, w którym w r. 1868 otrzymał świadectwo dojrzałości. Jako 13-letni chłopiec brał udział w powstaniu styczniowym. Studia prawnicze odbywał w l. 1868–72 na UJ i na uniwersytecie wiedeńskim. Dn. 31 X 1873 uzyskał na UJ stopień doktora praw. Po rocznej praktyce sądowej w Grazu wrócił do Krakowa, gdzie praktykował w kancelarii adwokackiej. W r. 1879 otworzył własną kancelarię adwokacką. Jako członek krakowskiej Izby Adwokackiej wchodził w skład Wydziału, a w r. 1896 został obrany wiceprezydentem Izby.
W r. 1884 P. otrzymał mandat do Rady m. Krakowa z koła inteligencji. Początkowo wszedł do sekcji ekonomicznej, a następnie prawniczej. Był sumiennym i oddanym miastu radnym, zasiadał w Radzie do końca życia. Dn. 7 XII 1893 został powołany na stanowisko I wiceprezydenta miasta, a 18 IV 1898 wybór ponowiono po upływie kadencji. P. był przewodniczącym sekcji prawniczej Rady Miejskiej, członkiem komisji gazowej, statutowej, wodociągowej, konsensowej oraz komitetu muzealnego. Jako prawnik opiniował i opracowywał wiele umów i zapisów na rzecz miasta. W komisji wodociągowej prowadził sprawę wywłaszczenia gruntów pod wodociąg miejski, załatwiał także udzielenie pożyczki na ten cel. Ogłosił wówczas Sprawozdanie Sekcji II i III o pożyczce wodociągowej 1 800 000 złr. (Kr. 1899). Jego życzliwy stosunek w Radzie Miejskiej do Sprawy Muzeum Narodowego umożliwił jego otwarcie. P. przedkładał różne wnioski, m.in. w sprawie ustawienia pomnika Adama Mickiewicza w Rynku Głównym i wprowadzenia podatku od widowisk na rzecz ubogich. Współdziałał w akcji regulacji płac dla urzędników magistratu, w sprawach gazowego oświetlenia miasta i zaprowadzenia elektrycznego tramwaju oraz odnowienia Wawelu. Był też w Radzie rzecznikiem spraw rzemieślniczych. Drukiem ukazała się jego Mowa… wypowiedziana dn. 31 III 1894 na obchodzie stuletniej rocznicy przysięgi Tadeusza Kościuszki (Kr. 1894). P. zmarł 15 XII 1900 w Krakowie, pochowany został na cmentarzu Rakowickim.
Żonaty z Józefą z Mikuckich (1865–1945) P. miał dwóch synów: Kazimierza (1887–1920) i Janusza (1888–1975).
Żychliński, XVI, XXIV s. 201; – Leniek J., Książka pamiątkowa Gimn. Św. Anny, s. 247; – Kalendarz J. Czecha, 1902 s. 79, 81; Nekrologi z r. 1900: „Czas” nr 305, „Głos Narodu” nr 286, „Nowa Reforma” nr 287; – Arch. Państw. w Kr.: Protokoły z posiedzeń Rady Miejskiej z l. 1884–1900, Spisy ludności 1890 Dz. I karta 202, 1900 t. 1 poz. 41; Arch. UJ: S II 457, S II 515, WP II 482; B. Jag.: rkp. 8084 III k. 142–143; – Relacja o rodzinie spisana przez syna Janusza w posiadaniu wnuczki Urszuli Poczobut-Odlanickiej.
Urszula Perkowska